"Gdy zamykasz oczy..." część druga

Nie mogłam zasnąć. Leżałam i zastanawiałam się co zrobię jak on się obudzi , co powiem, jak się zachowam. Co on powiem i jak to wszystko się skończy. Czas minął mi zadziwiająco szybko. Zapomniałam nawet  , że rodzice znajdują się w pokoju obok i powinnam jak najszybciej obudzić go i kazać mu wyjść. Na dworze robiło się coraz jaśniej. Przez jakiś czas słyszałam mamę, która krążyła po domu. Potem wyszła do pracy , a zaraz za nią tata. Czułam ulgę, bo żadne z nich nie weszło do mojego pokoju.

- Hej maleńka – usłyszałam

- Cześć- odpowiedziałam mu niepewnie

- Przepraszam , że ..

Nie pozwoliłam mu dokończyć

- Spoko , nic się nie stało. Zastanawia mnie tylko po co przyszedłeś ? Pomijając to ,że byłeś pijany. – powiedziałam to jednym tchem

- Nie wiem dlaczego, trudno mi powiedzieć. Tęskniłem , dawno się nie odzywałem.

- A , że byłeś pijany przyszło ci to z łatwością – czułam ,że robię się zła.

Nagle poczułam go obok siebie. Usiadł na łóżku.  Spojrzał na mnie.

- Co tak się gapisz ? – wycedziłam

- Może i tak jest, ale ja na serio za Tobą tęskniłem. Naprawdę.

Nie odpowiedziałam mu nic. Chwile jeszcze siedzieliśmy w milczeniu. Potem oboje zmieniliśmy temat i zaczęliśmy rozmawiać o czymś innym. Żadne z nas nie wracało do tego co było, nie poruszało tego tematu. Tak było wygodniej, mnie i jemu .

Nagle on przytulił mnie.  Byłam zaskoczona .

Spojrzałam na niego. A potem pocałowałam go. Nie wiem czemu to zrobiłam. Znałam te już jego pocałunki , wiedziałam jak one smakują. Ten nie różnił się od poprzednich, był wyjątkowy jak tamte wcześniejsze. Nadal wywoływał we mnie podniecenie. Moje ciało przeszedł dreszcz.

- Co to było ? – zapytał zaszokowany

- Czy to ważne ? Po prostu musiałam to zrobić.

Przytulił mnie mocno do siebie. Na mojej twarzy w tym momencie pojawił się uśmiech. Byłam szczęśliwa, mimo ,że wiedziałam ,że to skończy się jak zawsze. Spodziewałam się tego , że kiedy zatrzaśnie drzwi za sobą miedzy nami nie będzie już nic.

- Co byś powiedziała gdybyśmy spróbowali ? –usłyszałam nagle

- Słucham ? – byłam w szoku

- No co byś powiedziała gdybyśmy spróbowali być razem? Nic nie tracimy,  a przecież możemy zyskać ? – spojrzał na mnie

Nie wierzyłam w to co się działo . To było jak jakiś sen , z którego miałam się zaraz obudzić. To wyglądało jak jakaś fata Morgana. Nie istniejąca rzeczywistość.

- Tak , zgadzam się . – odpowiedziałam nie zastanawiając się

Potem ubrał się i poszedł do domu zostawiając jeszcze na moich ustach namiętny pocałunek.

- Zadzwonię  jak będę w domu – powiedział do mnie jeszcze

Nigdy już nie zadzwonił, nigdy już się nie odezwał. Wróciła jedynie szara rzeczywistość i codzienność.

Pewnie zastanawiasz się dlaczego. Dlatego ,że to nigdy się nie wydarzyło. To tak naprawdę nigdy nie miało miejsca. I to nawet nie był wytwór mojej wyobraźni . Chociaż nie , może był, ale ta cała historia zaczęła się wtedy kiedy zamknęłam oczy. Od tego czasu nie miałam kontroli nad tym co się dzieje.